wniosek o ukaranie grzywną za niewykonywanie kontaktów

Za utrudnianie wszczęcia kontroli sąd może wymierzyć karę grzywny zarządu spółki z o.o. Inspekcja pracy skierowała przeciwko mnie wniosek o ukaranie do sądu. Przyczyna to rzekome Dziennik Ustaw Dz.U.2023.1550 t.j. Akt obowiązujący Wersja od: 15 listopada 2023 r. do: 9 grudnia 2023 r. Art. 768. - [Zażalenie na postanowienie w sprawie Należy również określić kwotowo wysokość kary grzywny za brak realizacji każdego z kontaktów. Wniosek podlega opłacie stałej, która wynosi 40 złotych. Istotnym jest, że jeżeli, w międzyczasie kontakty rodzica z dzieckiem zaczną się odbywać, wniosek staje się bezprzedmiotowy. adwokat Izabela Kusz. - Jeden wniosek o ukaranie grzywną skierowano w związku z nie zastosowaniem się do poleceń funkcjonariusza - wyjaśnił. Za te wykroczenia grozi kara nagany lub grzywna w wysokości 500 złotych. art. 762. Art. 762. § 1. Za nieuzasadnioną odmowę udzielenia organowi egzekucyjnemu. złotych. Grzywną taką może być również ukarany dłużnik, który zaniedba obowiązku. powiadomienia o zmianie miejsca swojego pobytu. § 2. Jeżeli żądanie udzielenia wyjaśnień lub informacji skierowane było do osoby. pracownika było utrudnione nonton film mae bia 2021 sub indo. Według raportu GUS z czerwca 2015 r. „Dzieci w Polsce w 2014 r. Charakterystyka demograficzna” 22% dzieci w wieku 0–17 lat zamieszkiwało w badanym okresie albo z mamą (20%), albo z tatą (2%). Ponieważ liczba spraw w sądach rodzinnych stale rośnie, prawdopodobnie dziś te wartości są wyższe. Respektowanie prawa i obowiązku utrzymywania kontaktów przez rodziców i dzieci niezamieszkujących ze sobą może nastręczać niepełnym rodzinom wyzwań. Poszanowanie ustaleń dotyczących kontaktów w praktyce okazuje się trudne, jeżeli relacje żyjących osobno rodziców dziecka pozostają napięte. Zdarza się też, że rodzic traktuje orzeczenie sądu lub postanowienia ugody swobodnie, bo nie ma świadomości swoich obowiązków i odpowiedzialności za ich nieprzestrzeganie. Jak wyegzekwować kontakty? Dawniej Do sierpnia 2011 r., jeżeli jeden z rodziców naruszał rozstrzygnięcie o kontaktach, drugi mógł dochodzić wykonania orzeczenia na podstawie przepisów kodeksu postępowania cywilnego o egzekucji świadczeń niepieniężnych. Jeśli kontakty powinny były odbywać się poza miejscem zamieszkania dziecka, sąd nakładał grzywnę po uprzednim bezskutecznym upływie terminu zakreślonego do wykonania czynności i zagrożeniu grzywną na wypadek jej niewykonania. Natomiast gdy kontakty miały odbywać się w miejscu zamieszkania dziecka, rodzic sprawujący pieczę był zobligowany w nich nie przeszkadzać, a sąd nakładał grzywnę, gdy stwierdził naruszenie tytułu egzekucyjnego przez zobowiązanego (bez wyznaczania dodatkowego terminu do wykonania zobowiązania). Grzywna wynosiła do 1 000 zł. Można było ją zastosować ponownie. Suma nałożonych grzywien nie mogła przekroczyć 100 000 zł. Rodzic zobowiązany do uiszczenia grzywny musiał dokonać zapłaty w ciągu tygodnia. W przeciwnym razie ulegała ona zamianie na areszt. Beneficjentem grzywny był Skarb Państwa. Przedstawione rozwiązania uznano za nieskuteczne. Projektując zmiany w przepisach rozważano, czy w sytuacji niewykonywania lub niewłaściwego wykonywania kontaktów z dzieckiem przez jednego z rodziców nie powinny znaleźć zastosowania przepisy art. 5981–59814 które stanowią o przymusowym odebraniu dziecka. Ostatecznie środek ten uznano za zbyt drastyczny. Nie stosuje się go do egzekucji kontaktów. Dziś Ostatecznie do dodano przepisy art. 59815–59822 13 sierpnia 2011 r. weszły w życie przepisy art. 59815–59822 oparte na wzorach francuskich, które obowiązują do dziś. Przypominają poprzednio obowiązujące przepisy egzekucyjne, lecz zrezygnowano w nich, z zamiany kary grzywny na areszt. Regulację charakteryzuje dwuetapowość: Na wniosek osoby, według której doszło do naruszeń, sąd wszczyna postępowanie. Jeżeli stwierdzi, że rzeczywiście miały one miejsce, zagrozi osobie, która się ich dopuściła, uwzględniając jej sytuację majątkową, nakazaniem zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej na rzecz drugiej osoby za każde naruszenie obowiązku. Jeżeli zobowiązany nadal nie będzie stosował się do orzeczenia sądu, uprawniony musi jeszcze raz wystąpić z wnioskiem do sądu, aby sąd nakazał osobie nieprzestrzegającej obowiązków wynikających z orzeczenia lub ugody zapłatę odpowiedniej kwoty. Stanowi ona iloczyn sumy zagrożenia oznaczonej w postanowieniu sądu oraz liczby naruszeń. Złożenie wniosku jest niezbędne, by sąd zagroził nakazaniem zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej albo nakazał jej zapłatę. W sprawach dotyczących wykonywania kontaktów sąd nie działa z urzędu. Wniosek powinien spełniać wymogi formalne przewidziane dla pozwu. Ponadto należy do niego załączyć odpis wykonalnego orzeczenia albo wykonalnej ugody zawartej przed sądem lub przed mediatorem w przedmiocie kontaktów z dzieckiem. Wnioskodawca nie ma obowiązku wskazywać we wniosku wysokości sumy pieniężnej, lecz może to zrobić. Wprawdzie nie wynika to z przepisów, lecz sąd, oznaczając w orzeczeniu kwotę zagrożenia, uwzględni nie tylko sytuację majątkową zobowiązanego, ale także rodzaj naruszeń i okoliczności, w jakich nastąpiły. W uzasadnieniu wniosku trzeba opisać, do jakich naruszeń obowiązków w zakresie sposobu realizowania kontaktów doszło. Mogą one polegać na: niewykonywaniu kontaktów (np. na niestawianiu się przez rodzica na spotkania z dzieckiem albo na uniemożliwieniu dojścia spotkania do skutku przez rodzica sprawującego pieczę nad dzieckiem), niewłaściwym wykonywaniu kontaktów (np. na nieprzygotowaniu dziecka do spotkania z rodzicem uprawnionym do kontaktów, na spóźnieniu się na kontakty). Do naruszeń może dojść zarówno po stronie osoby, pod której pieczą dziecko pozostaje, jak i po stronie osoby uprawnionej do kontaktów. Nie musi to być rodzic. Przepisy o kontaktach z dzieckiem stosuje się odpowiednio do kontaktów rodzeństwa, dziadków, powinowatych w linii prostej, a także innych osób, jeżeli sprawowały one przez dłuższy czas pieczę nad dzieckiem. Osoby te, jeśli dysponują prawem do kontaktów ustalonym w orzeczeniu sądu albo w zawartej przed sądem lub mediatorem ugodzie, również mogą złożyć wniosek o zagrożenie ukaraniem grzywną i o nakazanie jej zapłaty. Na obu etapach postępowania sąd ma obowiązek wysłuchać uczestników. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie. Przepisy regulujące wykonywanie kontaktów stosuje się, gdy doszło do naruszenia obowiązków wynikających z orzeczenia albo z ugody zawartej przed sądem lub mediatorem. Jeżeli sąd w wyroku rozwodowym nie orzekł o kontaktach albo zakończyli Państwo związek nieformalny, nie uregulowawszy kwestii widywania się z dzieckiem w postępowaniu sądowym lub mediacyjnym, należy złożyć do sądu opiekuńczego wniosek o zmianę wyroku rozwodowego w zakresie kontaktów albo wniosek o ustalenie kontaktów. Sąd może zagrozić nakazaniem zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej tylko za naruszenie tych obowiązków dotyczących kontaktów, które wynikają z orzeczenia lub ugody. Sąd może orzec o zwrocie wydatków poniesionych w związku z przygotowaniem kontaktu (np. poniesionych kosztów podróży, kosztów pobytu dziecka). Sąd może na wniosek strony zagrozić nakazaniem zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej w razie uzasadnionej obawy naruszenia obowiązków dotyczących wykonywania kontaktów już w postępowaniu o ustalenie kontaktów. Właściwość sądu Sprawy dotyczące wykonywania kontaktów z dzieckiem rozpoznaje sąd opiekuńczy (sąd rejonowy – sąd rodzinny) miejsca zamieszkania lub pobytu dziecka. Opłata sądowa od wniosku o zagrożenie nakazaniem zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej za naruszenie obowiązków wynikających z orzeczenia lub ugody zawartej przed sądem lub mediatorem w przedmiocie kontaktów wynosi 40 zł. art. 58 § 1–1b i 113–1136 art. 58 § 1–1b i 113–1136 ustawy z 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (teks jedn. 2015, poz. 2082, ze zm.) art. 4453, 507, 568, 569 § 1, 5821 § 3 i 4, 59815–59822, 511 § 1 i 187 w zw. z art. 126 i 13 § 2 ustawy z 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (tekst jedn. 2014, poz. 101, ze zm.) art. 3 pkt 7a i 23 pkt 1 ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn. 2016, poz. 623) Orzecznictwo: uchwała SN z 21 lutego 1968 r., III CZP 105/67 uchwała SN z 28 sierpnia 2008 r., III CZP 75/08 uchwała SN z 22 maja 2013 r., III CZP 25/13 Poniżej zamieszczam dla Państwa przewodnik o tym, jak przygotować wniosek o zagrożenie nakazaniem zapłaty wraz z uaktualnionym wzorem pisma. Pobierz przewodnik Żaden z rodziców nie ma monopolu na dziecko. Także w sytuacji, kiedy rodzice żyją oddzielnie, a dziecko stale przebywa u jednego z nich, drugi rodzic ma prawo uczestniczyć w wychowaniu swojego potomka. Dodatkowo ma prawo realizować widzenia z dzieckiem i egzekwować zasady kontaktów ustalone w ugodzie lub postanowieniu sądu. Wyjątkiem jest zakaz kontaktów z dzieckiem wydany przez Sąd Rodzinny. Jeśli takiego zakazu nie ma, rodzic ograniczony w kontakcie może złożyć przeciwko byłemu partnerowi wniosek o ukaranie za utrudnianie kontaktów z dzieckiem. Sprawdź, jak uregulować kontakty z dzieckiem, jak je egzekwować, kiedy drugi rodzic zabrania kontaktów – oraz dowiedz się, jakie konsekwencje prawne może ponieść rodzic utrudniający kontakt z dzieckiem. Widzenia z dzieckiemCzy matka ma prawo nie dać dziecka ojcu?Wniosek o ukaranie za utrudnianie kontaktów z dzieckiemWniosek o ukaranie za utrudnianie kontaktów z dzieckiem WZÓRWniosek o ukaranie za niezrealizowanie kontaktów z dzieckiemUgoda w sprawie kontaktówUgoda w sprawie kontaktów z dzieckiem wzór Widzenia z dzieckiem Bardzo często po rozpadzie związku dziecko staje się kartą przetargową pomiędzy rodzicami. Największą karą, jaka może spotkać rodzica, jest bowiem utrudnienie mu kontaktów z dzieckiem. Jeśli widzenia z dzieckiem są utrudnione lub matka/ojciec nie chce wydać dziecka na widzenie drugi rodzic ma prawo wystąpić do Sądu Rejonowego – Wydział Rodzinny i Nieletnich z wnioskiem o uregulowanie kontaktów. Prawomocne orzeczenie regulujące widzenia z dzieckiem daje podstawy do przymusowego ich egzekwowania – rodzic, który nie dostosowuje się do orzeczenia, może zostać ukarany, a kara może być ponawiana za każdy utrudniony kontakt. Czy matka ma prawo nie dać dziecka ojcu? Tak jak napisałam powyżej, jeśli widzenia z dzieckiem zostały uregulowane przez sąd lub ugodę zawartą pomiędzy rodzicami, a następnie zatwierdzoną przez sąd, obowiązkiem matki jest egzekwowanie ugody/orzeczenia, w przeciwnym razie może ona narazić się na karę finansową, której wysokość będzie uzależniona od jej możliwości finansowych i liczby naruszeń. Niemniej jednak matka ma prawo nie dać dziecka ojcu jeśli stwierdzi, że dziecko nie chce realizować kontaktów, boi się ojca lub płacze kiedy kontakty mają się odbyć. Dodatkowo matka może odmówić wydania dziecka ojcu jeśli stwierdzi, że jest on pod wpływem alkoholu lub środków odurzających. W takiej sytuacji matka dziecka ma prawo domagać się interwencji policyjnej celem sporządzenia odpowiedniej notatki. Rodzic uprawniony do widzeń z dzieckiem, któremu utrudnia się kontakty, może złożyć wniosek o ukaranie. Wniosek powinien zostać poparty odpowiednimi dowodami – notatka policyjna, wydruki wiadomości SMS, nagrania rozmów. We wniosku o ukaranie za utrudnianie kontaktów z dzieckiem rodzic powinien wskazać konkretne daty, kiedy widzenia nie zostały zrealizowane oraz wysokość sankcji karnej za naruszenie kontaktów. Co więcej, rodzic uprawniony do kontaktów na prawo złożyć wniosek o „ukaranie” za każdy niezrealizowany bądź też niewłaściwie zrealizowany kontakt z dzieckiem. Ustawodawca nie wskazał żadnych stawek kary za utrudnianie kontaktów z dzieckiem. Ustalenie wysokości kary należy więc do sądu rozpoznającego wniosek o ukaranie za utrudnianie kontaktów z dzieckiem. W orzecznictwie przyjmuje się jednak, że kara powinna stanowić pewną dolegliwość, jednak powinna być również możliwa do ściągnięcia. Najczęściej więc kary za utrudnianie widzeń z dzieckiem wynoszą od 100 do 500 zł za każdy kontakt. Warto dodać, że kara trafia do rąk drugiego z rodziców. Wniosek o ukaranie za utrudnianie kontaktów z dzieckiem WZÓR Wniosek o ukaranie za utrudnianie kontaktów z dzieckiem WZÓR Wniosek o ukaranie za niezrealizowanie kontaktów z dzieckiem Ukaranym za niewykonywanie kontaktów lub niewłaściwe wykonywanie kontaktów może być również rodzic uprawniony do kontaktów, jeśli nie realizuje on widzeń z dzieckiem, a dziecko i rodzic pod pieczą, którego dziecko przebywa, pozostają w gotowości. Powyższe wynika wprost z regulacji art. 598 [15] kodeksu postępowania cywilnego, w brzmieniu: § 1. Jeżeli osoba, pod której pieczą dziecko pozostaje, nie wykonuje albo niewłaściwie wykonuje obowiązki wynikające z orzeczenia albo z ugody zawartej przed sądem lub przed mediatorem w przedmiocie kontaktów z dzieckiem, sąd opiekuńczy, uwzględniając sytuację majątkową tej osoby, zagrozi jej nakazaniem zapłaty na rzecz osoby uprawnionej do kontaktu z dzieckiem oznaczonej sumy pieniężnej za każde naruszenie obowiązku. § 2. Jeżeli osoba uprawniona do kontaktu z dzieckiem albo osoba, której tego kontaktu zakazano, narusza obowiązki wynikające z orzeczenia albo z ugody zawartej przed sądem lub przed mediatorem w przedmiocie kontaktów z dzieckiem, sąd opiekuńczy zagrozi tej osobie nakazaniem zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej na rzecz osoby, pod której pieczą dziecko pozostaje, stosując odpowiednio przepis § 1. Zatem i rodzic sprawujący codzienną opiekę nad dzieckiem ma prawo wystąpić do właściwego Sądu Rejonowego z wnioskiem o ukaranie grzywna rodzica uprawnionego do widzeń, celem zdyscyplinowania go do podjęcia spotkań z dzieckiem i zaprzestania zaniedbywania go. Ugoda w sprawie kontaktów Ugoda w sprawie kontaktów z dzieckiem to najlepsze rozwiązanie, do którego powinni dążyć rodzice żyjący w rozłące. Trzeba bowiem pamiętać, że kwestia widzeń, czy też opieki nad dzieckiem nie musi być regulowana przez sąd. Jeśli rodzice potrafią dojść do porozumienia, mogą zawrzeć pisemną, a nawet ustną ugodę w sprawie kontaktów z dzieckiem. Ostatnio bardzo modnym rozwiązaniem jest sprawowanie opieki naprzemiennej. Ugoda w sprawie kontaktów z dzieckiem wzór Ugoda w sprawie kontaktów z dzieckiem wzór Jeśli sprawa widzeń z dzieckiem trafiła do sądu, Sąd Rodzinny może skierować strony do mediacji. Wówczas ugoda zawarta przed mediatorem podlega zatwierdzeniu przez sąd. W kolejnym czasie każda ugoda może być odpowiednio modyfikowana, także na drodze pozasądowej. Podobne wątki: Wniosek o ukaranie grzywną za niewykonywanie kontaktów WZÓR Chcę złożyć wniosek o zabezpieczenie kontaktów z dzieckiem Zmiana kontaktów z dzieckiem WZÓR PISMA Synowa utrudnia kontakt z wnukiem Zniesienie alimentów na małoletnie dziecko Oceń mój artykuł: (6 votes, average: 4,83 out of 5)Loading... W razie gdy kontakty z dzieckiem zostały uregulowane orzeczeniem sądu lub ugodą zawartą przed sądem lub mediatorem, bądź też gdy pomimo toczącego się postępowania sądowego, kontakty z dzieckiem zostały zabezpieczone postanowieniem sądu, a obowiązki wynikające z przedmiotowego orzeczenia nie są respektowane, sąd może nałożyć na rodzica niewypełniającego postanowień orzeczenia sankcję pieniężną. Postępowanie w tym zakresie jest dwuetapowe. Aby sąd wydał takie postanowienie, w pierwszej kolejności musimy złożyć do sądu wniosek o zagrożenie nakazaniem zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej. Etap ten możemy pominąć w sytuacji, gdy sąd zagroził tą sankcją już na etapie postępowania w przedmiocie kontaktów z dzieckiem, tj. albo w postanowieniu o kontaktach z dzieckiem bądź też w postanowieniu o zabezpieczeniu tych kontaktów. Gdy jednak takie postanowienie nie zostało wydane przez sąd, należy złożyć do sądu wniosek o zagrożenie nakazaniem zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej. Przedmiotowy wniosek może złożyć: rodzic uprawniony do kontaktów, jeżeli rodzic pod którego pieczą pozostaje dziecko, nie wykonuje lub wykonuje w sposób niewłaściwy obowiązki wynikające z orzeczenia lub ugody zawartej przed sądem lub mediatorem, rodzic pod którego pieczą pozostaje dziecko, jeżeli rodzic uprawniony do kontaktów narusza obowiązki wynikające z orzeczenia sądu lub ugody zawartej przed sądem lub mediatorem Niewykonywanie lub wykonywanie w sposób niewłaściwy obowiązków wynikających z orzeczenia sądu lub ugody zawartej przed sądem lub mediatorem polegać może na nieuzasadnionym odwoływaniu spotkań, niewydawaniu dziecka, zabranianiu kontaktu telefonicznego, natomiast naruszanie obowiązków może polegać np. na uchylaniu się od kontaktu, naruszaniu określonego terminu i przewlekaniu odwiezienia dziecka. Sądem właściwym do rozpoznania wniosku jest sąd rejonowy (wydział rodzinny i nieletnich) właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub pobytu dziecka. Do wniosku należy dołączyć odpis prawomocnego orzeczenia w przedmiocie kontaktów z dzieckiem. Pismo powinno wskazywać organ (sąd), strony postępowania – wnioskodawcę i uczestnika (dane personalne, adresy i PESEL w przypadku wnioskodawcy), wniosek o zagrożenie nakazem zapłaty oznaczonej kwoty pieniężnej za każde naruszenie obowiązku wynikającego z danego postanowienia sądu (lub ugody zawartej przed sądem lub mediatorem) oraz uzasadnienie wniosku wskazujące naruszenia obowiązków ( w tym także dowody na poparcie swoich twierdzeń – np. świadkowie, wydruki korespondencji mailowej, smsowej). Poniżej podaję przykładowy wniosek: „Wnoszę o zagrożenie uczestnikowi/uczestniczce nakazaniem zapłaty na rzecz wnioskodawczyni/wnioskodawcy kwoty po … zł za każde naruszenie obowiązków wynikających z postanowienia Sądu Rejonowego w … … Wydział Rodzinny i Nieletnich w sprawie o sygn. akt …. w przedmiocie kontaktów z małoletnim …. W sytuacji, gdy pomimo zagrożenia przez sąd sankcją za naruszanie kontaktów z dzieckiem, postanowienia te nadal nie są respektowane, należy złożyć do sądu kolejny wniosek o nakazanie zapłaty sumy pieniężnej, której wysokość będzie zależna od liczby naruszeń obowiązków ( przepis mówi o naruszeniu obowiązku a nie obawie naruszenia, nawet uzasadnionej). Należy jednak pamiętać, iż zagrożenie karą pieniężną, a następnie nakazanie zapłaty może dotyczyć tylko i wyłącznie naruszenia obowiązków, które zostały zawarte w orzeczeniu sądu regulującym kontakty z małoletnim lub ugody zawartej przed sądem lub mediatorem. Ustawodawca nie wskazuje górnej ani dolnej granicy sumy pieniężnej, a jedynie sytuację majątkową osoby zobowiązanej do zapłaty. Suma pieniężna powinna być jednak na tyle dolegliwa, by obowiązki wynikające z orzeczenia sądowego nie były w przyszłości naruszane. Na wysokość sumy przymusowej może mieć wpływ również rodzaj i charakter naruszenia, a także stopień i nasilenie winy osoby zobowiązanej. Poniżej wskazuję przykładowy wniosek: „Wnoszę o nakazanie uczestnikowi/uczestniczce … zapłaty na rzecz wnioskodawczyni/wnioskodawcy … sumy pieniężnej w wysokości … zł za naruszenie obowiązków wynikających z postanowienia Sądu Rejonowego w …. … Wydział Rodzinny i Nieletnich sygn. akt ……. poprzez naruszenie obowiązków (należy daty naruszeń ) w przedmiocie kontaktów z małoletnim …” Przedmiotowe pismo powinno zawierać takie elementy, jak wniosek o zagrożenie sankcją pieniężną, z tym że sam wniosek winien wskazywać konkretną kwotę, wynikającą z liczby naruszeń oraz daty i sposób konkretnych naruszeń. W wyjątkowych okolicznościach sąd może zmienić wysokość kwoty wskazanej w postanowieniu w przedmiocie zagrożenia sankcją pieniężną, w razie zmiany okoliczności (np. utraty pracy przez osobę zobowiązaną). W sytuacji, gdy pomimo wydanego postanowienia nakazującego zapłatę określonej kwoty, ustalone dotąd kontakty nie będą przestrzegane, możemy złożyć kolejne wnioski o nakazanie zapłaty. Postanowienie sądu w przedmiocie zagrożenia, jak i nakazania zapłaty kwoty pieniężnej wydawane jest po wysłuchaniu stron i przysługuje na nie zażalenie. Prawomocne postanowienie sądu nakazujące zapłatę określonej kwoty stanowi tytuł wykonawczy i może podlegać egzekucji komorniczej. Warto w tym miejscu przypomnieć, iż ustawodawca wprowadził również możliwość wpływania na osobę zobowiązaną, poprzez nałożenie sankcji finansowej w wysokości zwrotu uzasadnionych wydatków związanych z przygotowaniem kontaktu, w sytuacji gdy do kontaktu nie doszło na skutek niewykonania lub niewłaściwego wykonania obowiązku ze strony osoby pod pieczą której pozostaje dziecko lub naruszenia obowiązku wynikającego z orzeczenia (lub ugody) ze strony osoby uprawnionej do kontaktu (więcej na ten temat w artykule Zwrot wydatków poniesionych w związku z przygotowaniem kontaktu). Opisane powyżej postępowanie stosuje się analogicznie do kontaktów dziecka z rodzeństwem, dziadkami, powinowatymi w linii prostej, innymi osobami, które sprawowały przez dłuższy czas pieczę nad dzieckiem. Publikacja: 2020-10-30 Aktualizacja: 2022-01-27 Joanna Korzeniewska Obecnie dość często dochodzi do zjawiska zwanego alienacją rodzicielską. Wiąże się ono z tym, iż jedno z rodziców utrudnia lub uniemożliwia drugiemu rodzicowi kontaktów z dziećmi, zabrania wprost kontaktów z dziećmi lub też pozornie zgadzając się na nie, w praktyce je uniemożliwia. Bywa też odwrotnie - rodzic nie realizuje kontaktów z dziećmi, choć nie ma ku temu powodów. W dzisiejszym artykule omówimy szerzej tę nową regulację prawną, jakie kary i konsekwencje grożą za utrudnianie lub uniemożliwianie kontaktów z dziećmi. W jakich sytuacjach można nałożyć karę za utrudnianie kontaktów z dziećmi? Alienacja rodzicielska przybiera różne formy, jednakże rezultat pozostaje podobny – jedno z rodziców jest pozbawione stale lub czasowo kontaktu z dzieckiem lub dziećmi. Z czasem ten problem stał się na tyle palący, że wprowadzono nowe regulacje prawne w Kodeksie postępowania cywilnego, na podstawie których sąd może nałożyć na rodzica grzywnę. Kara ta może zostać nałożona w określonych przypadkach. Nie dotyczy to sytuacji, kiedy rodzice samodzielnie, w sposób nieformalny dokonali ustaleń. Ustalenie kontaktów z dziećmi powinno zostać określone poprzez: orzeczenie sądu ustalające kontakty w określony sposób, w określonych terminach, nadające się do egzekucji; ugodę zawartą przed mediatorem zatwierdzoną przez sąd; ugodę zwartą przed sądem. Takie orzeczenia mają moc prawną i nadają się do egzekucji. Powinny być one na tyle dokładne, że można jasno określić kiedy, gdzie, w jakiej formie i przez jaki czas powinny one być odbywane. Można wówczas również jasno określić, czy kontakt był realizowany zgodnie z orzeczeniem sądu czy też ugodą. Należy zaznaczyć, że kara może zostać nałożona nie tylko na tego rodzica, który nie wydaje dziecka, ale również na tego, który powinien kontakt odbyć, a np. nie przychodzi na spotkanie z dzieckiem. Kontakt rodzica z dzieckiem jest nie tylko prawem, ale również obowiązkiem, a więc również i rodzic, który tego nie czyni, może zapłacić grzywnę. Rodzic, który ma wydać dziecko, powinien je przygotować, stawić się w odpowiednim miejscu, jeśli taka jest potrzeba, a rodzic, który ma odbyć kontakt, powinien stawić się w określonym miejscu i o oznaczonej porze, odebrać dziecko i potem przywieźć z powrotem (jeśli kontakty odbywają się poza miejscem zamieszkania dziecka). Grzywna może zostać nałożona wówczas, gdy kontakty zostaną ustalone prawomocnym orzeczeniem sądu, ugodą sądową lub zawartą u mediatora. Jeśli kontakt się nie odbędzie, pomimo konkretnego ustalenia, wówczas może zostać nałożona kara. Dotyczy to zarówno rodzica, który utrudnia kontakt, jak i tego, który go nie realizuje, chociaż ma do tego prawo. Procedura nałożenia kary za utrudnianie kontaktów z dziećmi Procedura nałożenia kary ma dwa etapy. Najpierw trzeba złożyć wniosek o zagrożenie nałożenia kary grzywny za niewykonywanie kontaktów z dzieckiem. Ma to stanowić ostrzeżenie dla rodzica, który utrudnia kontakty lub ich nie realizuje. Nie jest wówczas badane, z jakiego powodu nie doszło do kontaktu, jakie były okoliczności, ale jedynie, czy doszło do naruszenia obowiązków. Niekiedy zaś wystarczy samo wykazanie, iż istnieje obawa, że rodzic będzie utrudniać kontakty. Obawa ta powinna jednak być uzasadniona, poparta konkretnymi przesłankami, a nie tylko przekonaniem bez żadnych dowodów. Na tym etapie sąd wydaje ostrzeżenia i określa, za jakie zachowania zostanie nałożona kara grzywny. Złamanie zasad może polegać na odmowie wydania dziecka, ukrywaniu go, braku odbioru przez rodzica uprawnionego lub też brak powrotu z dzieckiem o oznaczonej porze. Gdy sąd uzna to za konieczne, zagrozi jednej ze stron nakazem zapłaty określonej kwoty. Dopiero w drugim etapie postępowania nakładana jest kara grzywny. Następuje to wówczas, gdy jedno z rodziców nadal nie wywiązuje się z warunków i utrudnia kontakty, bądź też ich nie realizuje. Sąd wówczas bada okoliczności danej sprawy, czy rzeczywiście warunki te są naruszane, a także jaka jest sytuacja majątkowa osoby, która może otrzymać karę. Wszystkie te okoliczności mają wpływ na wysokość nakładanej grzywny, a jej wysokość zależy od uznania sędziego. Etap ten kończy się wydaniem przez sąd postanowienia. W postanowieniu tym sąd oddala wniosek o nałożenie grzywny lub też nakazuje zapłacić określoną kwotę. WAŻNE! Procedura nałożenia grzywny za utrudnianie kontaktów jest dwuetapowa. W pierwszym sąd wydaje ostrzeżenie wobec strony, która je utrudnia, bądź też istnieje uzasadniona obawa, że będzie utrudniać. W drugim zaś nakazuje rodzicowi zapłacić określoną kwotę lub też oddala wniosek o nałożenie takiej kary. Wysokość możliwej grzywny za utrudnianie kontaktów z dziećmi W Kodeksie postępowania cywilnego nie wskazano określonych stawek, nie wyznaczono również żadnej granicy, ani maksymalnej, ani też minimalnej. Pozostawiono to całkowicie do uznania sądu, który powinien wziąć pod uwagę okoliczności danej sprawy, a także sytuację majątkową i życiową osoby zagrożonej nakazem zapłaty. Inaczej powinna zostać potraktowana osoba zamożna, która ma znaczne możliwości majątkowe, a inaczej uboga, której dochody ledwo pozwalają na utrzymanie. Kara powinna stanowić pewną dolegliwość, jednak nie może jednocześnie rujnować osoby, która ma ją zapłacić, tym bardziej, jeśli ta osoba nie byłaby w ogóle w stanie jej zapłacić, nawet przy egzekucji komorniczej. W takiej sytuacji mijałoby się to z celem, jaki przyświecał wprowadzeniu tych przepisów Grzywna płacona jest za każdy niezrealizowany kontakt i trafia ona do rąk drugiego rodzica. Może ona wynosić zarówno 100, 200, 500 zł za każdy kontakt, a w niektórych przypadkach nawet i 1000, jeśli sąd uzna, że taka kwota jest odpowiednia w danej sytuacji. WAŻNE! W Kodeksie postępowania cywilnego nie podano żadnych widełek kwotowych ograniczających sąd. Istnieją jedynie ogólne dyrektywy nakazujące brać pod uwagę okoliczności danej sprawy, a także możliwości majątkowe osoby zobowiązanej do płacenia. Grzywna powinna być dotkliwa, jednakże nie rujnująca i możliwa do zapłaty. Jak uniknąć grzywny za utrudnianie kontaktów z dziećmi? Nie ma tu jednej gotowej recepty. Zasądzenie takiej grzywny zależne jest od tego, czy rzeczywiście do braku tych kontaktów nie dochodzi. W pierwszym etapie sąd nie bada, z jakiej przyczyny te kontakty nie mają miejsca, a jedynie czy to rzeczywiście ma miejsce lub istnieje takie zagrożenie. Dopiero w drugim etapie sąd może wziąć pod uwagę okoliczności, czy brak kontaktu był w danej sytuacji usprawiedliwiony i uzasadniony, czy też nie. Jedyną opcją jest usprawiedliwienie się obiektywnymi okolicznościami, czy nie była to zła wola, a istnieje powód, że do kontaktu nie doszło. Często rodzic, który nie chce wydać dziecka, powołuje się na jego chorobę, a ci zaś, którzy nie przybywają na spotkanie z dzieckiem, twierdzą, że z jakichś względów nie mogli tego zrobić. Najlepszym rozwiązaniem jest wcześniejsze uprzedzenie o niemożliwości odbycia kontaktu (z jednej i drugiej strony) oraz propozycja innego terminu na spotkanie. Pozwoli to na uniknięcie oskarżenia o złą wolę i celowe utrudnianie kontaktów. WAŻNE! Nie ma jednej złotej rady na uniknięcie grzywny za utrudnianie kontaktów. To do sądu należy decyzja, czy dana osoba zasługuje na ukaranie karą grzywny. Ewentualnym rozwiązaniem jest wykazanie, iż nie było winy w tym, iż nie doszło do kontaktu, że istnieje usprawiedliwienie. Dobrze jest wcześniej zawiadomić o tym, iż nie może dojść do spotkania i zaproponować inny termin. Wniosek o ukaranie grzywną za utrudnianie kontaktów z dzieckiem Wniosek taki składa się do sądu rejonowego, wydziału rodzinnego. Powinien on zawierać oznaczenie stron, ich dane adresowe, PESEL wnioskodawcy, dane dziecka, opisanie terminu, miejsca i sposobu odbywania kontaktów, a także wykazanie kiedy i w jakich okolicznościach nie doszło do kontaktu, albo jeśli jest takie zagrożenie, to wykazanie, na jakiej podstawie istnieje przekonanie, że do tych kontaktów nie dojdzie. Konieczne jest również dołączenie odpisu wyroku lub ugody, na mocy której kontakty mają być realizowane. Wniosek taki nie musi być specjalnie skomplikowany, ważne, żeby zawierał dane stron, żądanie zagrożenia karą grzywny, a także odpis wyroku lub ugody. Wniosek taki jest prosty, ale musi zawierać dokładne oznaczenie sądu, stron, określenie żądania zagrożenia karą grzywny (w drugim etapie zasądzenia kary grzywny), opisanie sposobu wykonywania kontaktów i wskazanie kiedy, w jakich okolicznościach do kontaktów nie doszło. Instytucja prawna zasądzenia kary grzywny za utrudnianie kontaktów z dzieckiem ma na celu walkę z alienacją rodzicielską i ukróceniem praktyk polegających na uniemożliwianiu odbycia kontaktu jednemu z rodziców. Może też dyscyplinować rodziców zaniedbujących dzieci, którzy nie chcą się z nimi spotkać. Sąd bada najpierw, czy do kontaktów nie dochodzi albo czy jest takie zagrożenie, a potem taką karę zasądza, jeśli uzna to za uzasadnione. Wysokość kary zależy od decyzji sędziego, który bierze pod uwagę możliwości majątkowe osoby, na którą ma nałożyć karę. Wniosek, oprócz danych stron i opisu sprawy, powinien również zawierać orzeczenie ustalające sposób realizacji kontaktów. W szczególnie skomplikowanych sprawach rodzinnych warto wesprzeć się pomocą prawną. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼

wniosek o ukaranie grzywną za niewykonywanie kontaktów